Κανονικά το κείμενο που ακολουθεί θα έπρεπε να αφορά ένα βιβλίο, ένα αγαπημένο μου βιβλίο.
Κάθομαι και συλλογίζομαι τι διάβασα τελευταία που να μου άρεσε πραγματικά πολύ. Δεν θέλει πολλή σκέψη, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι «Αιώνιες Νύχτες» του Neil Gaiman , αυτό όμως είναι Comic Book και όχι κανένα από τα κλασσικά
είδη «πεζής» λογοτεχνίας. Ακριβώς αυτό! Δεν πρόκειται για πεζή λογοτεχνία, και υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι να το λατρέψει κάποιος σαν κι εμένα, είναι comic , συμμετέχουν σχεδιαστές με μεγάλα ονόματα και πάνω απ'όλα, τα κείμενα είναι του Gaiman.
Να τι θα γράψω λοιπόν, είπα, πολύ γρήγορα όμως άλλαξα γνώμη. Γιατί να γράψω μόνο γι'αυτό ; Εξάλλου όποιος γνωρίζει το έργο του Gaiman ξέρει πως είναι πολύ δύσκολο να περιοριστεί κανείς στην περιγραφή ενός μονάχα μέρους της δουλειάς του. Και τότε μου ήρθε , θα γράψω για το πιο σημαντικό δημιούργημα του, για τον πυρήνα των περισσότερων ιστοριών του, για το δημιούργημά του εκείνο που η ανακάλυψή του ήταν για μένα πραγματική αποκάλυψη. Θα γράψω για τους «Ατέρμονες».
Τι είναι λοιπόν οι Ατέρμονες;
Είναι τα επτά αδέρφια που επηρεάζουν το καθένα με τον δικό του τρόπο τις ζωές όλων των νοημόνων υπάρξεων, θνητών, αθανάτων, ακόμα και ολόκληρων αστρικών διαστάσεων. Οι μορφές αυτές, όταν εμφανίζονται στα διηγήματα του Gaiman , πρωταγωνιστούν και τα πάντα γύρω τους δεν μπορούν παρά να γίνουν πιόνια στο παιχνίδι τους.
Ξεκινώντας να τους περιγράφει κανείς δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από τον ΜΟΡΦΕΑ. Ο Μορφέας είναι βασιλιάς των ονείρων, για την ακρίβεια είναι το ίδιο το Όνειρο. Είναι ντυμένος στα μαύρα, και φοράει έναν μανδύα που τον τυλίγουν κατακόκκινες φλόγες. Του αρέσει να κυκλοφορεί ανάμεσα στους θνητούς, να τους παρακολουθεί και να μαθαίνει πράγματα από αυτούς .Κάποιοι τον βλέπουν σαν φίλο και άλλοι σαν εχθρό. Τόση είναι η δύναμή του, ώστε όταν κάποια φορά χρειάσθηκε να περάσει από την κόλαση βγήκε από εκεί θριαμβευτής. Όσοι γνωρίζουν την δύναμή του λένε πως η οργή του είναι χειρότερη ακόμα και από αυτή της αγαπημένης του αδελφής , της Θανής αφού αυτή τουλάχιστον μπορεί να φανεί σπλαχνική.
Η αγαπημένη αδελφή του Μορφέα είναι η ΘΑΝΗ. Έχει πολλά κοινά με τον αδερφό της και πάνω απ'όλα μοιράζεται την ίδια αγάπη για τους θνητούς. Η Θανή βρίσκεται εκεί όταν έρχεται το τέλος για κάτι, σε αυτή καταλήγουν μετά το πέρας τις ζωής τους άνθρωποι και άστρα. Αν και πιο συμπονετική από τον αδερφό της, την φοβούνται πιο πολύ γιατί κανείς δεν ξέρει που θα τον οδηγήσει όταν όλα τελειώσουν και τον πάρει από το χέρι.
Η μικρότερη αδελφή των Ατέρμονων είναι η ΝΤΕΛΙΡΙΟΥΜ. Μοιάζει να μην έχει καμία επαφή με αυτόν τον κόσμο αν και ίσως καταλαβαίνει περισσότερα απ'όσα νομίζει κανείς. Τα μάτια της αντικατοπτρίζουν την ψυχή της, το ένα πράσινο και το άλλο μπλε. Η Ντελίριουμ ήταν κάποτε η Τέρψη.
Ο ΟΛΕΘΡΟΣ μην αντέχοντας το βάρος της θέσης του εγκατέλειψε πριν περίπου τρεις αιώνες τα αδέρφια του και από τότε προσπαθεί να αλλάξει την πορεία της μοίρας του.
Κανείς θνητός δεν γλιτώνει από τα παιχνίδια του ΠΟΘΟΥ. Ακόμα και ο ίδιος ο Μορφέας έχει πέσει θύμα του αδερφού του, ή αδερφής του. Ο Πόθος δεν έχει φύλο για να μην χάνει καμία από τις απολαύσεις της ζωής μα πάνω απ'όλα για να μπορεί να είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του.
Ο Πόθος έχει μια δίδυμη αδερφή, την ΑΠΟΓΝΩΣΗ. Σύμβολό της είναι ένα δαχτυλίδι - αγκίστρι από το οποίο όποιος γραπωθεί , δύσκολα ξεφεύγει. Η απόγνωση μισεί τον εαυτό της γιατί δεν θα καταφέρει να γίνει ποτέ σαν την αδερφή της τον πόθο.
Ο μεγαλύτερος αδερφός των Ατέρμονων είναι το ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ. Το πεπρωμένο μοιάζει τυφλό και έχει αλυσοδεμένο πάνω του ένα βιβλίο που δεν αποχωρίζεται ποτέ. Αυτό το βιβλίο το έγραψε πριν την δημιουργία του κόσμου και περιέχει την μοίρα όλων. Ό,τι πρόκειται να συμβεί υπάρχει μέσα σε αυτό το βιβλίο και θα κλείσει μόνο όταν όλα θα τελειώσουν.
Η περιγραφή μου είναι φτωχή, ωστόσο αφήνω σε σας να ψάξετε για να ανακαλύψετε αυτούς τους χαρακτήρες και να δείτε τι πραγματικά σημαίνουν για σας. Και που ξέρετε, μπορεί να ανακαλύψετε ότι σας φαίνονται περισσότερο οικείοι απ'ότι περιμένατε, σαν να τους έχετε συναντήσει κάπου. Και τότε θα είναι απλά ιδέα σας ή μήπως τους έχετε συναντήσει στ'αλήθεια;
Είστε σίγουροι ότι δεν είδατε την Ντελίριουμ στα μάτια ενός εκστασιασμένου παιδιού; Δεν νοιώσατε τον Πόθο να σας κυριεύει; Δεν ξενυχτήσατε με την Απόγνωση; Δεν συζητήσατε με το Όνειρο; Δεν σας πήρε κάποιον η Θανή η μήπως περπατώντας στον δρόμο δεν πέσατε πάνω σε έναν μυστηριώδη άντρα που έτρεχε να ξεφύγει από τον εαυτό του;
Δεν είστε τώρα πια σίγουροι ότι υπάρχει Πεπρωμένο;