Γεια σας και καλώς ήλθατε στο Com X. Είμαι ο Alpha Delta και αυτή η στήλη θα είναι αφιερωμένη στις ταινίες που έχουν να κάνουν με απλά πράγματα, όπως τους εφηβικούς έρωτες των Εσκιμώων Ινουίτ, την ενδόμυχη αγωνία του βουκόλου, το δράμα του Αϊ Βασίλη και την τρωτή υπεροψία του πρωτοδιοριζόμενου δασκάλου. Η μοναδική ταινία που συνδυάζει όλα τα παραπάνω και συν τοις άλλοις έχει και ωραία μουσική επένδυση, είναι το "Brazil" του Τέρυ Γκίλιαμ. Ας μιλήσουμε όμως και λίγο σοβαρά για μια ταινία που αποτελεί σταθμό για τον παγκόσμιο κινηματογράφο και στιγμάτισε την εποχή της.
Το Brazil λοιπόν γυρίστηκε το 1984 και πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να κυκλοφορήσει η εκδοχή της ταινίας που ο Τ.Γκίλιαμ είχε στο μυαλό του όχι κάποια άλλη που τα αφεντικά της Universal θα ήθελαν.Η ταινία αναφέρεται σε ένα αγχωτικό μέλλον, όπου ο Μεγάλος Αδερφός του Όργουελ και το γραφειοκρατικό τέρας του Κάφκα συναντώνται. Όπου όλα βρίσκονται σε καταραμένη τάξη και χρειάζεσαι ειδική άδεια και αίτηση, ακόμα και για να φτιάξεις το χαλασμένο κλιματισμό του σπιτιού σου!; Ο Γκίλιαμ όμως με το γνωστό κωμικό και ανάλαφρο στυλ του, δίνει μια συναισθηματική και ρομαντική άποψη της τόσο αγχωτικής κοινωνίας που πραγματεύεται. Προσδίδει επίσης μια retro αισθητική στην μελλοντική κοινωνία της ταινίας, η οποία δένει άρτια με το κωμικό ύφος που η ταινία διατηρεί, το οποίο μερικές φορές φτάνει ακόμα και στα όρια της μαύρης κωμωδίας. Η ταινία αποτελεί μια καυστική κοινωνική σάτιρα ( κοινωνικοπολιτική όπως θα έλεγε και ο μέγας μεταεπιστήμονας Dash Yarou ), μια καταγραφή της παράνοιας που ενυπάρχει ακόμα και στην δική μας πραγματικότητα, όπου η ειρωνική διάθεση του σκηνοθέτη δεν θα μπορούσε να λείπει. Η ταινία έχει μια κωμικοτραγική αίσθηση και σε αυτό συμβάλλει και η μουσική της ταινίας, που άλλοτε συμβαδίζει με την εξέλιξη της ιστορίας και άλλοτε τα λάτιν θέματα δημιουργούν την τέλεια αντίθεση, όπως στο μεγαλειώδες τέλος, για το οποίο η ταινία είναι γνωστή επειδή αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και σε αφήνει να κοιτάς μουδιασμένος.
Ο ήρωάς μας, Σαμ Λάουρυ, στα όνειρά του φοράει την πανοπλία του και πετά ελεύθερος, μακριά από αυτό τον κάθετο γκρίζο κόσμο, πολεμώντας γενναία για την καρδιά της ονειρικής αγαπημένης του. Πετάει μακριά από τη ανόητη δουλεία του και το στριμμένο αφεντικό του. Μακριά ακόμα και από την μητέρα του, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι οι πλαστικές εγχειρήσεις, η ομορφιά της, τα κοσμικά και το πως θα προαχθεί ο γιος της στο υπουργείο.
Όλα ξεκινούν από ένα τυπογραφικό λάθος που προκαλεί μια μύγα - τί ειρωνεία - και περιπλέκει ολόκληρο το γραφειοκρατικό μηχανισμό. Το τυπογραφικό λάθος οδηγεί σε μία λάθος σύλληψη, που με την σειρά της θα οδηγήσει τον Σαμ στο να συναντηθεί κυριολεκτικά με την γυναίκα των ονείρων του, που όπως φαίνεται στον Σαμ ανήκει στους τρομοκράτες που πολεμούν το σύστημα. Καλή προβολή λοιπόν και μην ξεχνάτε το λόγια του μεγάλου Magnus Fer Magnuson: Αν το τυρί δεν είχε τρύπες θα ήταν μια μεγάλη ασπιρίνη :-].