Πιστεύω ότι το παρακάτω περιστατικό πρέπει να γίνει γνωστό σε όλα τα πλάσματα του Ολοδομήματος, και δεν εννοώ το γεγονός ότι πρώτη φορά, εγώ ο ΕΝΥΟΥ ένας μικρός και ασήμαντος, Δομητής προσκαλέστηκα σε μια Βράβευση άλλα το τι συνέβη κατά την διάρκεια της Βράβευσης.
Γνωρίζω τους στενούς ορίζοντες της αντίληψης σας, αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι η δυνατότητα που σας δόθηκε να πιστεύετε ότι γνωρίζεται τα πάντα. Γι' αυτό το παρόν κείμενο είναι γραμμένο με την γλώσσα και τις εκφράσεις της δικής σας ΓΗΣ.
Εξεπλάγην λοιπόν όταν λίγο πριν την ολοκλήρωση του εικοστού τετάρτου κύκλου, μου ήρθε η επίσημη πρόσκληση της Ανώτατης Γραμματείας του Ολοδομήματος. Η οποία με προσκαλούσε για πρώτη φορά σε μια Βράβευση.
Την αρχική χαρά μου διαδέχτηκε η αμφιβολία και η ντροπή. Πως εγώ, ένας μικρός Δομητής, που το μόνο που έχω φτιάξει είναι ένα πολύ απλό σύστημα, με απλές εξισώσεις ενάτου βαθμού, καθαρές λειτουργίες και μονοδιάστατης κατεύθυνσης θα ανταγωνιστώ τους άλλους Δομητές και τα δικά τους πολύπλοκα συστήματα, με τα πολυεπίπεδα συναισθήματα αριθμοσκέψης.
Δεν είχα όμως επιλογή, μιας και από την στιγμή που έχεις προσκληθεί είναι υποχρεωτικός κανόνας να παραβρεθείς.
Η δυνατότητα να θέτω το ερώτημα «Ποιος φτιάχνει τους κανόνες;» είναι ένα από τα αποτελέσματα του γεγονότος που περιγράφω. Ως εκείνη την στιγμή οι κανόνες δεν υπήρχαν στην σκέψη μου.
Επειδή τα γεγονότα που ακολουθούν έχουν σημασία μόνο με την σειρά που έγιναν, γι αυτό η παρακάτω περιγραφή περιέχει και τους αυτοτελής διάλογους.
•
Το πρώτο άτομο που συνάντησα στην Βράβευση ήταν ο ΜΙΚ, ένας ντροπαλός και εργατικός Δομητής. Μόλις με είδε άλλαξε το συνηθισμένο γαλάζιο χρώμα του, σε ένα φωτεινό πορτοκαλί, και μου έκανε ένα διστακτικό σινιάλο με τα μάτια του για να καθίσω κοντά του. Ο ΜΙΚ, καθόταν σε ένα τραπέζι δίπλα σε μια αστροκολόνα, μαζί με έναν άλλο άγνωστο σε έμενα Δομητή, ο οποίος είχε μια φανταχτερή και πολύχρωμη εμφάνιση, και περιτριγυριζόταν από ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με τα μακριά άσπρα μαλλιά και γένια του. Πλησίασα κοντά τους και τους χαιρέτισα με τον συνηθισμένο τρόπο.
Πριν προλάβει ο ΜΙΚ να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις ο άγνωστος πολύχρωμος Δομητής άρχισε να μιλά.
«Χαίρομαι πολύ που συναντώ έναν φίλο του ΜΙΚ. Εγώ είμαι ο ΘΕΟΣ σίγουρα θα έχείς ακούσει κάτι για μένα! Όχι; Τέλος πάντων είμαι ο υπεύθυνος του γαλαξιακού συστήματος με ηλιοκεντρικά πρότυπα βασισμένο σε ζωδιοχρονολόγηση σφαιρικής διάταξης κατηγορίας Γ.»
«Χάρηκα είμαι ο ΕΝΥΟΥ»
«ΕΝΥΟΥ; Ο γνωστός για την απλότητα των συστημάτων του;»
«Ναι, αυτός»
«Δεν καταλαβαίνω γιατί η Ανώτατη Γραμματεία κάλεσε έναν Δομητή ενός τόσο απλού συστήματος! Δεν θέλω να σε αποθαρρύνω φίλε, άλλα δεν έχει καμιά ελπίδα να Βραβευτείς, άλλα μην απογοητεύεσαι δες το από την καλή μεριά. Μέσα από αυτήν την διαδικασία θα πάρεις μερικά μαθήματα από τους καλύτερους Δομητές, όπως εμένα, τα οποία θα μπορέσεις να τα εφαρμόσεις στο δικό σου φτωχό σύστημα. Μείνε στην γωνία φίλε μου και δες τους επαγγελματίες σε πλήρη δράση!»
Με κάθε αλλαγή του τόνου της φωνής του, το πολύχρωμο ουράνιο τόξο, με πάνω από πέντε δισεκατομμύρια χρώματα, άλλαζε και αυτό φωτεινότητα.
Κατάλαβα αμέσως ότι είχα να κάνω με έναν πολυλογά και καυχησιάρη τύπο!
Γυρίζοντας το βλέμμα μου στον ΜΙΚ, είδα ότι είχε μεταμορφωθεί σε μια ροζ σφαίρα. Τον ακούμπησα στον πάνω πόλο και αυτός διστακτικά δημιούργησε σε εκείνο το σημείο μια μικρή κεραία.
«Ω! Γεια σου ΕΝΥΟΥ χαίρομαι που σε βλέπω εδώ. Εεε. συγνώμη που έχω καιρό να έρθω από τα μέρη σου άλλα εεε. να έχω πολύ δουλειά με το δικό μου σύστημα»
«Δεν πειράζει ΜΙΚ. Ξέρω πόσο πολυάσχολος είσαι με το σύστημα σου» Ποτέ μου δεν έχω συναντήσει ποιο εργατικό και επιμελή Δομητή από τον ΜΙΚ. Όταν ένα από τα δικά του δημιουργήματα έχει κάποιο πρόβλημα, όσο προσωπικό και αν είναι, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας και της αυτόνομης σκέψης που του έχει βέβαια δώσει, θα επέμβει ο ίδιος αυτοπροσώπως για να το βοηθήσει. Εγώ ο ίδιος έχω δει την χαρά των δημιουργημάτων του ΜΙΚ, την οποία την εκφράζουν με το να αλλάζουν το χρώμα του ΜΙΚ σε γαλάζιο, κάθε φορά που φτιάχνουν την γνωστή σε εσάς λέξη ΄΄ευχαριστώ΄΄.
•
«Η Βράβευση θα αρχίσει σε λίγο» είπε ο ΘΕΟΣ.
Το μέρος στο οποίο γίνεται η Βράβευση βρίσκεται στο κέντρο του Ολοδομήματος. Σε κυκλική διάταξη γύρο από το κέντρο υπάρχουν οι Πύλες, οι οποίες επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ των συστημάτων. Το μαύρο του κενού συμπληρώνεται από τις φωτεινές σφαίρες και τα λαμπερά άστρα. Από κάθε σημείο της αίθουσας, μπορείς να δεις οποιονδήποτε πλανήτη επιθυμείς, ακόμα και τον ποιο μικρό, ή αν θες μπορείς να παρατηρήσεις τα σταδία της εξέλιξης ενός κόκκου άμμου μέσα στο χρόνο, ο οποίο βρίσκεται για παράδειγμα πάνω σ' έναν πλανήτη. Δεν επιτρέπεται όμως να επέμβεις πάνω του, εκτός αν ανήκει στο δικό σου σύστημα. Στο κέντρο της αίθουσας υπάρχει ένα βάθρο σε σχήμα ισόπλευρου τριγώνου, το οποίο αν αναδιπλώσει τις γωνίες του σχηματίζει έναν τέλειο κύκλο.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη από Δομητές. Όλοι τους είχαν πάρει την Πρόσκληση και διεκδικούσαν το Βραβείο της Βράβευσης. Μεταξύ αυτόν ο ΞΑΝΧΑΝ ο Μεγάλος, ο αναθεωρητής του τρίτου προτύπου δόμησης. Χάρης αυτόν ξεπεράστηκαν οι ατέλειες του δεύτερου προτύπου δόμησης και θεσπίσθηκαν νέα πρότυπα, τα οποία ακολουθούνται από όλους σχεδόν τους Δομητές. Η αναθεώρηση του βασίσθηκε στην πολύ απλή ιδέα: «Επικύρωσε ότι κάνεις και άρχισε ξανά από την αρχή, αλλάζοντας όλες τις παραμέτρους του δομήματος μέχρι να καταλήξεις στην αρχική κατάσταση». Εγώ πάλι, πιστεύω ότι με τις χαζές αναθεωρήσεις του, το μόνο που κατάφερε ήταν να δημιουργήσει αυτοκαταστροφικές τάσεις στα δημιουργήματα του, γιατί συνεχεία πρέπει να μεταβάλλονται έτσι ώστε να ξαναφθάσουν στο αρχικό αποτέλεσμα της αρχικής δόμησης. Τα δημιουργήματα μην αντέχοντας τις συνεχείς μεταβολές αυτοκαταστρέφονται. Βέβαια αυτό είναι μια υπόθεση μου, χωρίς βάση ή επιστημονική επαλήθευση.
«Ετοιμάζομαι να αναθεωρήσω το δικό μου σχέδιο Δόμησης» είπε ο ΘΕΟΣ «αν και το τωρινό είναι πάρα πολύ καλό πιστεύω ότι με τα νέα πρότυπα του ΞΑΝΧΑΝ θα το κάνω τέλειο. Για παράδειγμα το σύστημα αναπαραγωγής, αρσενικό-θηλυκό, θεωρείται ποια ξεπερασμένο άσε που τελευταία αυτό έχει αλλάξει από μόνο του. ΜΙΚ φίλε μου, σε συμβουλεύω να αλλάξεις και το δικό σου! Εσύ ΕΝΥΟΥ, τι σύστημα αναπαραγωγής έχεις;»
«Μια απλή ισοτονική διαίρεση και...» πριν προλάβω να ολοκληρώσω την φράση με διέκοψε ο ΘΕΟΣ.
«Μμμ! Μάλιστα δεν χρησιμοποιείς καθόλου ψυχοβιολογικής ένωσης πλασμάτων με πλανήτες. Απορώ πως λειτουργεί».
Πράσινος «Εεε. άκουσα ότι όταν η ψυχοβιολογική ένωση δεν είναι επιτυχής.» Γαλάζιος «.οι πλανήτες πέφτουν σε βαθιά κατάθλιψη.» πρόσθεσε διστακτικά ο ΜΙΚ.
Και χάνουν το χρώμα τους σκέφτηκα εγώ.
«Τα προβλήματα μου με την φωτεινότητα των ήλιων έχουν ξεπεραστεί εδώ και πολύ καιρό» είπε ο ΘΕΟΣ χωρίς να πείθει. «Κοιτάξτε ποιοι είναι εκεί» μια προσπάθεια για να αλλάξει γρήγορα κουβέντα.
Στο σημείο που έδειχνε η άσπρη γενειάδα του ΘΕΟΥ, υπήρχε ένας από τους Μεγάλους Παλιούς. Αμέσως το χρώμα του ΜΙΚ έγινε χλωμό κίτρινο.
Πάνω σε έναν τεράστιο μαύρο βασάλτικο θρόνο, χαραγμένο με ακατάληπτα γεωμετρικά σχήματα και τρομερές παραστάσεις έσχατων βασανιστηρίων, καθόταν μεγαλόπρεπα ο Μεγάλος Δομητής ΚΤΟΥΛΟΥΘ. Ο θρόνος ήταν καλυμμένος με τα τεράστια του πλοκάμια, ενώ κάτω από τον θρόνο τα τερατουργήματα του ΚΤΟΥΛΟΥΘ έψελναν δοξαστικούς ύμνους, γεμάτους από κραυγές πόνου και απόγνωσης.
Όλες οι κουβέντες σταματούν όταν αναφερθεί το όνομα του ΚΤΟΥΛΟΥΘ, λόγο των παράξενων διαδόσεων για τα αλλόκοτα νοσηρά του έργα, γεμάτα αρχέγονη ωμή βαρβαρότητα. Όλοι οι Δομητές αποφεύγουν να τον πλησιάσουν.
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα εάν ξαναγυρίζαμε στις παλιές εποχές της δόμησης, όπου η μόνη σχέση ανάμεσα στον Δομητή και στα δημιουργήματα του ήταν αυτή του Φόβου προς το πρόσωπο του.
-Ντουπ-Ντουπ- - Ντουπ- Ντουπ-Ντουπ- -Ντουπ- Ντουπ-
Ο ΚΤΟΥΛΟΥΘ δεν έδειχνε να ενοχλείται από τον ήχο που έβγαζε το τύμπανου του Σκαρλ. Ο χτύπος ερχόταν μέσα από ένα πυκνό άσπρο σύννεφο, το μέρος όπου ο ΜΑΝΑ-ΓΙΟΥΝΤ-ΣΟΥΣΑΪ κοιμάται και ονειρεύεται τον κόσμο. Η ατυχία της ΤΥΧΗΣ να κερδίσει το Παιχνίδι του ΜΑΝΑ-ΓΙΟΥΝΤ-ΣΟΥΣΑΪ, επέτρεψε στην ΜΟΙΡΑ να περάσει μέσα από την ομίχλη.
Γυρνώντας το κεφάλι μου στον ΘΕΟ, είδα ότι είχε κολλήσει το βλέμμα του πάνω στη ΡΑΪΑ. Η ΡΑΪΑ είναι μία Δομητής, που έχει ρευστή καφέ μορφή και πολύ γλυκιά γεύση. Το πολύχρωμο ουράνιο τόξο του ΘΕΟΥ, είχε δεθεί σε κόμπο.
«Με συχωρείται, αλλά η ΡΑΪΑ υποσχέθηκε να μου δείξει όλα τα συστατικά της. Θα τα πούμε αργότερα. Χαα! Ανυπομονώ να βουτήξω τα γένια μου μέσα στη ΡΑΪΑ. Αντίο!» και πήγε προς το μέρος της ΡΑΪΑ.
Σας υπενθυμίσω ότι δεν θα μπορούσα να θέσω την ερώτηση: «Ποίος έχει δημιουργήσει την Βράβευση ή για ποιο λόγο υπάρχει ή τέλος πάντων τι αξία έχει για έναν Δομητή το Βραβείο;» πριν το παρακάτω περιστατικό.
•
Ξαφνικά όλες οι συζητήσεις της αίθουσας σταμάτησαν. Πάνω στο κεντρικό βάθρο ανέβηκε ο νικητής της προηγούμενης Βράβευσης και μέλος της Ανώτατης Επιτροπής, ΟΝΤΟΥΣ. Αφού έριξε μια γρήγορη ματιά σε όλη την αίθουσα, ξερόβηξε και άρχισε την καθιερωμένη του ομιλία.
«Αγαπητοί συνάδελφοι (παύση). Το Βραβείο πρέπει να δοθεί σε έναν από σας (παύση). Η ψηφοφορία της Ανώτατη Επιτροπής (παύση). Ήταν ισόπαλη (παύση)».
Φυσικά! Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σε κάθε Βράβευση, μιας και η Ανώτατη Επιτροπή αποτελείται από δύο μέλη, που ποτέ σχεδόν δεν συμφωνούν.
«Γι αυτό θα επιλέξω εγώ τον νικητή (παύση). Ο νικητής, λοιπόν είναι . (μεγάλη παύση)».
Τότε συνέβη το παράξενο γεγονός. Μόλις ο ΟΝΤΟΥΣ ήταν έτοιμος να βγει από την μεγάλη του παύσης, κάθε λαμπερό αστέρι του κενού άρχισε μια περίεργη ταλάντευση, πράγμα που δεν έχει συμβεί ποτέ πριν, γιατί κανένας από τους Δομητές δεν έχει την δύναμη να το κάνει. Η ταλάντωση συνεχίστηκε για λίγο χρόνο ακόμα, χρόνος αρκετός για τους Δομητές να ανταλλάξουν βλέμματα παραξενεμένοι. Ξαφνικά η ταλάντωση σταμάτησε. Ακολούθησε μια αστραπιαία εκτίναξη των άστρων προς έναν σημείο ακριβώς πάνω από το βάθρο που στεκόταν ο ΟΝΤΟΥΣ.
Ο ΟΝΤΟΥΣ έμεινε αποχαυνωμένος να κοιτά τα άστρα να γυρίζουν πάνω από το κεφάλι του. Οι υπόλοιποι Δομητές, μαζί και εγώ, άρχισαν να μαζεύονται κοντά στο βάθρο για να παρατηρήσουν από κοντά το περίεργο αυτό φαινόμενο. Σιγά-σιγά τα άστρα άρχισαν να συσπειρώνονται, κινούμενα και να σχηματίζουν ένα περίεργο πρόσωπο.
Το περίεργο πρόσωπο, αφού έσκασε ένα τρομερά μεγάλο αφύσικο χαμόγελο, άρχισε να μιλά με μια βαθιά και απόλυτα αρμονική φωνή, με άγνωστα σε μας λόγια. Στην ουσία ήταν μια φράση κάπως έτσι: «μάκε λάβας νο γάρ». Με το τέλος της φράσης του, το περίεργο πρόσωπο εξαφανίσθηκε σε μία εκτυφλωτική λάμψη. Τα άστρα είχαν επιστρέψει όλα στην θέση τους, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Σε αυτό το σημείο οι άνοιξαν οι πόρτες της αντίληψης, κάθε Δομητή. Φαίνετε ότι τα λόγια πέτυχαν το σκοπό τους. Για έναν Δομητή ήταν αδύνατον να κάνει την ερώτηση «Πως στο καλό δημιουργήθηκα και για ποιο λόγο;» ή παρόμοιες ερωτήσεις πού αν αναλυθούν καταλήγουν σε αυτήν. Μήπως και οι Δομητές έχουν όρια; Βεβαία τώρα όλοι οι Δομητές έχουν γνωρίσει κάτι που λέγεται μελαγχολία. Μελαγχολία γιατί τα παραπάνω ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν.
Η Βράβευση, φυσικά ακυρώθηκε. Με όλους τους Δομητές να φεύγουν προβληματισμένοι, συζητώντας τα νέα πρότυπα δόμησης που θα πρέπει να θεσπιστούν. Πιστεύω ότι στον επόμενο κύκλο θα έχει θεσπιστεί το τέταρτο πρότυπο, και σίγουρα θα είναι ακόμα ποιο πολύπλοκο.
Εγώ και ο ΜΙΚ είμαστε οι μόνοι που δεν επηρεάστηκαν από το παράξενο αυτό γεγονός, απλός συνεχίσαμε την δημιουργία και λειτουργία των απλών παλιών μας συστημάτων. Κάτι που μας δίνει μεγάλη χαρά. Αντίθετα ο ΘΕΟΣ, μετά το γεγονός αυτό κατασκεύασε το σχέδιο ''Αποκάλυψη'', που σκοπό έχει την ολοκληρωτική καταστροφή του συστήματος του, μέρος του οποίου είστε και εσείς. Και την κατασκευή ενός άλλου συστήματος αποτελούμενο εξολοκλήρου από κολοβακτηρίδια. Ήδη θα έχετε παρατηρήσει την βίαιη αλλαγή στις σχέσεις των δίποδων πλασμάτων, καθώς και την ασυνήθιστη μυρωδιά του χώματος.
Μιλώντας με τα ίδια τα λόγια του ΘΕΟΥ, κάποιο δίποδο πλάσμα ονόματι ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ προειδοποίησε «
Αν όλα γίνονται καπνός οι μύτες μας θα το ξεχώριζαν
» και αμέσως ξαναβούτηξε μέσα στην κοπριά του στάβλου, για να πεθάνει ευτυχισμένος.
Α! Μην αρχίσετε από τώρα να κουνάτε τα πράσινα φύλλα σας, δεν πρέπει να νιώθετε κάποια ιδιαίτερη τιμή, μιας και ένα παρόμοιο αντίγραφο έχει πάρει κάθε νοήμων πλάσμα πάνω σε κάθε Πλανήτη. Όπως ξέρουμε στην ΓΗ είστε το μοναδικό νοήμον όν. Φυτά!